نشست مجازی مشترک مرکز مطالعات سیاسی و بین المللی (IPIS) و موسسه تحقیقات راهبردی بلاروس (BISR) پیرامون مسائل دوجانبه، منطقه ای و بین المللی روز چهارشنبه مورخ 20 اسفند ماه 1399 برگزار شد.
این نشست با حضور آقایان دکتر سید محمدکاظم سجادپور رئیس مرکز مطالعات سیاسی و بین المللی، مجید قافله باشی معاون پژوهشی و مطالعاتی مرکز مطالعات، علی اقبالی زارچ و علی اکبر جوکار کارشناسان ارشد مرکز مطالعات، حمید اسدی کارشناس اداره اوراسیا وزارت خارجه جمهوری اسلامی ایران از یک سو و آقایان الگ ماکاروف (Oleg Makarov) و ویتالی استاخوفسکی (Vitaly Stakhovsky) رئیس و معاون موسسه تحقیقات راهبردی بلاروس، آنتون دودارناک (Anton Dudaronak)، یوری یارمولینسکی (Yuri Yarmolinsky) و خانم ها آسیا پنتگوا (Asya Pentegova) و الگا لازورکینا (Olga Lazorkina) از محققان ارشد موسسه مذکور از سوی دیگر برگزار شد.
نشست مزبور در قالب دو پنل «روابط دوجانبه ایران ـ بلاروس و جهان تحت پاندمی» و «موضوعات بین المللی با تمرکز بر دولت جدید آمریکا و تحولات اوراسیا» به پاسخگویی بدین سئوالات اختصاص داشت: 1) فرصت ها و چالش های همکاری متقابل چیست؟ 2) حوزه‌های بالقوه تقویت همکاری اقتصادی دوجانبه چیست؟ آیا پاندمی‌کرونا تاثیری سیستمیک بر روابط بین الملل دارد و یا جهان فقط شاهد یک چالش کوتاه مدت دیگر است؟ تاثیرات دولت جدید آمریکا بر منطقه اورآسیا چیست؟
مهمترین مباحث مطرح شده در این نشست به شرح ذیل است:
- دوره پاندمی‌کرونا حاکی از یک دوره ژئواستراتژیک جدید است که ایمنی زیستی و امنیت سلامت را در کانون اهداف و سیاست های ملی و بین المللی قرار داده است. پاندمی‌کرونا بر وضعیت صلح و ثبات مناطق خاورمیانه و اوراسیا تاثیر گذاشته داشته است که پاسخ به چالش ها و تهدیدات جدید ناشی از آن مستلزم اتخاذ رویکردهای دسته جمعی و همکاری‌های بیشتر میان کشورها است.
- آغاز روابط رسمی تهران و مینسک به سال 1993 باز می‌گردد، اگرچه رابطه دو کشور از تاریخی طولانی برخوردار است. علاقمندی ایران به روند ادغام اتحادیه اقتصادی اوراسیا و نیز عضویت این کشور در آن برای بلاروس حائز اهمیت است. بلاروس نیز برای ایران یک شریک باثبات است که از بخش کشاورزی ـ نظامی‌توسعه یافته برخوردار می‌باشد. حوزه‌هایی همکاری میان دو کشور عبارتند از: حمل و نقل، ساخت ماشین، ساخت و ساز، صنعت چوب، محصولات کشاورزی، داروسازی و اکتشافات معدنی.
- گسترش اتحادیه اقتصادی اوراسیا و الحاق ایران به آن، علاوه بر برخورداری از مزایای اقتصادی، موجب تاثیرگذاری بیشتر این اتحادیه و در نهایت، کمک به شکل گیری یک رهیافت چندقطبی در روابط بین الملل خواهد شد.