مذاکرات ایران و آمریکا در فضای مملو از عناصر عدم قطعیت‌ها و پیشران‌ها پیش می‌رود و توازن نسبی این عناصر موجب می‌شود، بیم از شکست و یا امید به توافق، پس از هر دور از مذاکرات زنده شوند. اکنون پس از برگزاری پنج دور از مذاکرات و دیدبانی میدان منازعه می‌توان دو پیشران را قویأ مطرح کرد: